بمناسبت آغاز سال نو - بخش دوم

4

     آنکه طالب احسن الاحوال است را تلاش و تکانی دو چندان می‌باید، چه تنها تلاش و تکان است که انسان را از حالی به حال دگر متحول می‌سازد و گرنه که تردیدی نیست "لیس للإنسان إلا ما سعی" (نجم - 39)؛ تلاش ریشۀ هر برگ و باریست که در جهان به ثمر نشسته و باز می‌نشیند؛ بی ریشه رویش برگ و بار افسانه است! این را همه می‌دانیم اما چون بی ریشه بودن برگی که در خیال می‌بینیم را خود درنمی‌یابیم افسانه بودنش را هم از هیچ کس باور نمی‌کنیم! خوب، باور نکنیم، اما یادمان باشد مادام که غرق رویاهاییم دست یافتن به رهیافت‌ها هم برایمان رویایی بیش نخواهد بود! و این در حالی‌ست که شکی نیست جهان اجتماع را رهیافت‌ها می‌سازند و نه رویاها! 

5  

     ما حالا اگر که حال‌مان بد است خود از دیر حالی شدن‌مان است! رمز و راز پاکی و پیشرفت‌مان را قرن‌ها پیش، بسیار پیش‌ از آنکه کسی در جهان بتواند یک حرف درست و حسابی به زبان بیاورد، پیر خردمند سرزمین چندهزاره‌ای‌مان، زرتشت، صاف و صادق در دسترس درک‌مان نهاده است: "پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک"؛ و چه چیزی غریب‌تر از این در سرزمین خویش! در کل چیزی بیش از این سه از انسان صادر نشود، اگر که ماها، بعنوان انسان‌هایی اجتماعی، آنچه در قالب این سه به بیرون (به طبیعت، به جامعه و هر چه در این دوست) صادر کرده‌ایم و باز می‌کنیم نیک می‌بود حالا طبیعت ما سالم و سرسبز و سرافراز و جامعه‌مان غرق شادی و شعور و شرف بود، اگر که چنین نیست، که نیست، یعنی که ما نتوانسته‌ایم بعد هزاران سال زیست تاریخی ریشه‌های یک زندگی اجتماعی پر برگ و بار را در خاک سرزمین خود به ثمر بنشانیم!

@Hossein_Shiran
https://t.me/orientalsociology