دولت و برخی تصورات غلط - بخش دوم

دولت و برخی تصورات, غلط

بخش دوم

     واضح است که دولت فخیمۀ جمهوری اسلامی ایران در برابر مردم از سیاست پختن قورباغه در آبی که مدام داغ می‌شود استفاده می‌کند! باور این دولت و حتی دولت‌های پیش بر این بوده و است که این ملت توان مقابله در برابر هر تهدیدی را داشته و دارد فلذا با نهایت سوء استفاده از این قاعده، هر وقت که پایش افتاده، که معمولا هم بسیار می‌افتد، دولت‌ها بجای آنکه به خود فشار بیاورند و به پشتوانۀ اندیشه و تدبیر و تلاش خود امور مملکت را رتق‌وفتق کنند بلافاصله به پشتوانۀ ملت تکیه می‌کنند و بقول معروف از سرمایۀ مردمی برای حل‌وفصل مسائل و مشکلات خود و جامعه مایه می‌گذارند!

     این ملت بارها و بارها دین‌اش را به این نظام ادا کرده و این چیزیست که خود نظام هم به آن قائل بوده و است و حتی اگر به ظن خیلی‌ها به ظاهر و به تعارف هم باشد در هر حال بارها و بارها به آن اذعان شده و همین دیروز بود که رهبر انقلاب در دیدار با بسیجیان فرمودند این ملت شایستۀ تکریم و تعظیم است! خوب، حق هم همین است؛ چه همین ملت بود که به رهبری حضرت امام انقلاب کرد؛ همین ملت بود که بعد از انقلاب هم سال‌های سال با جان‌ومال خود در جنگ در برابر دشمن متجاوز ایستاد تا مباد نهال انقلاب نبالیده و بار نداده از بین برود؛ همین ملت بود که بعد از جنگ هم از همراهی نظام باز نایستاد و تا به امروز و همین دیروز که بر علیه اعتراضات و اغتشاشات اخیر به خیابان‌ها ریخت و حمایت خود را از نظام اعلام کرد همچنان در صحنه حاضر ماند؛ چه کسی می‌تواند بگوید که نه، نبود؟! ...

     حال انگار تصور دولت از این رابطه اینگونه است که ملت همیشه و همچنان باید برای نظام مایه بگذارد و محافظ آن باشد و گرنه دشمنان قسم خوردۀ نظام آن را از بین خواهند برد و در این میان خود ملت هم متضرر خواهد شد، هم از این رو بطور مشخص نقش و وظیفۀ خود را تسهیل و تشدید و تقویت هر چه بیشتر و بهتر این رابطه می‌داند تا همچنان با مایه‌گذاری از مردم مدافع منافع نظام باشد و در این میان چون خود را هم منصوب و منتسب نظام می‌داند (و نه مردم) سعی می‌کند به عنوان بخشی از نظام، خود هم از این رابطه انتفاع و ارتزاق نماید.

     حق است که این تصور ناصواب دولت با این تصور صواب جایگزین شود که مردم اگر همچنان برای نظام مایه می‌گذارند در عوض از نظام هم انتظار دارند دولتی به مردم عرضه کند تا همیشه و در همه حال محافظ و مدافع منافع مردم باشد و مطابق انتظاری که از دولت در معنای مدرنش می‌رود اتفاقا از سرمایه‌ و ظرفیت کلان نظام استفاده کرده و مدافع و محافظ منافع مردم باشد. بدیهی است با حفظ این رابطه هر سه نهاد سالم و صحیح سر جای خود خواهند بود و همه همسان محافظ منافع همدیگر خواهند بود و گرنه اگر بنا بر همیشه مایه گذاشتن از مردم باشد طبعا این ضلع از لحاظ مایه و سرمایه بتدریج به تحلیل خواهد رفت و ناگزیر اضلاع دیگر را هم به تحلیل خواهد برد.

ادامه دارد ...

@Hossein_Shiran
https://t.me/orientalsociology