داوری به دور از احساس - پیرامون سقوط هواپیمای اوکراینی

داوری به دور از احساس!

پیرامون سقوط هواپیمای اوکراینی

     حال که سپاه مسئولیت سنگین ساقط شدن هواپیمای مسافربری اوکراینی و جان باختن شماری افراد بی‌گناه را به گردن گرفته و شاید برای نخستین بار در طول چهل سال گذشته عملا خود را در موضع ضعف قرار داده، در یک فضای احساسی بی حد و حصری که اکنون بر میان حاکم است شاهد واکنش‌های مختلف از جهات و جبهه‌های مختلف بر علیه سپاه هستیم که اگر بخشی از آن طبیعی و ناشی از فوران احساسات نسبت به باعث و بانی این فاجعۀ بزرگ باشد بخشی هم از سر کین و تسویه حساب سیاسی با این نهاد نظامی است که به باور خیلی‌ها هیچگاه در حد نظامی‌گری محصور نمانده و گاه همچون حالا حتی در قامت تنها ادارۀ کنندۀ مملکت در ابعاد مختلف عمل کرده است. 

     این نوشته در این وضعیت نه در پی پرداختن به این ابعاد است و نه در پی دفاع از هیچ چیز و هیچ کس جز حقیقت و حقدار؛ اگر چه پی بردن به این، خود از سنگین‌ترین رسالاتی است که یک انسان می‌تواند در طول زندگی خود در پیش داشته باشد چرا که حقیقت هیچ‌گاه لخت و عور در میانۀ میدان نمی‌ایستد که همه ببینند و تشخیص بدهند و خواه‌ناخواه در برابرش سر تعظیم یا تمکین فرود آورند بلکه تا بوده پشت پرده بوده و زیر گرد و خاک خروارها قصد و غرض و پنهان‌کاری و این سو و آن سو کشی‌هایی که همیشه بپا بوده و باز هم خواهد بود. پس در اینکه سطحی‌ترین واکنش‌ها معطوف به حقیقت باشند همواره تردید باید داشت. 

     در رابطه با هواپیمای ساقط شده هم حق چیست را اول خدا داند و بعد آنکه براستی در پی آنست؛ گذشت زمان هم البته بعد از فروکش کردن احساسات در نمایان شدن آن سهیم خواهد بود. حال در این های و هوی فراوان بعد از حادثه، بد نیست تا حد ممکن به دور از احساسات که همیشه بلای جان ملت ما بوده و است چند حالت ممکن یا احتمال را در نظر داشته باشیم:

     حالت اول: عوامل سپاه در تشخیص هواپیمای مسافربری از موشک کروز اشتباه کرده و با یک رویکرد ناشیانه و غیرحرفه‌ای و تصمیم‌گیری عجولانه و غیرمنطقی اقدام به سرنگونی هواپیما کرده که در این صورت البته که مقصر اصلی واقعه قلمداد می‌شود و علی‌رغم غیرعمد بودن واقعه و در شرایط جنگ بودن کشور باز با توجه به عمق فاجعه و بازیچه نبودن جان انسان‌ها بدیهی است که باید اعتذار نموده و با مجازات و برکناری عوامل خودسر اقداماتی دلجویانه در صدد جبران در پیش گیرد.

     حالت دوم: اشتباهی در کار نبوده و واقعا عوامل سپاه مشخصات و مختصات یک موشک کروز را در رادار خود مشاهده کرده و اقدام به شلیک موشک کرده‌اند. در این صورت جمیع توجهات از عوامل سپاه باید به ادوات آنها شیفت پیدا کرده و از نظر فنی و فناوری چگونگی امکان بروز این اشتباه خطیر و خطرناک بررسی و اقدامات لازم در جهت برطرف ساختن ایرادات و پیشگیری از تکرار واقعه انجام شوند. در این حالت اصولا نباید قصوری متوجه عوامل درگیر سپاه گردد چه وقتی رادار موشک کروز نشان می‌دهد طبعا اقدام لازم باید انجام پذیرد. شما فرض کن شیء مشاهده شده واقعا موشک کروز می‌بود و در جایی از تهران فرود می‌آمد و کلی تلفات و خسارات ببار می‌آورد الان همه آنها که پدافند نیروی هوایی سپاه را از بابت شلیک موشک مقصر می‌دانند این باز از بابت برخورد انفعالی و عدم اقدام مؤثر در انهدام موشک مورد نقد داشتند که چرا شما که توان مقابله با یک موشک کروز را نداری برای ابرقدرت دنیا رجز می‌خوانی!

     حالت سوم: وقوع حادثه را نه ناشی از اشتباه عوامل سپاه و نه ناشی از نقص ادوات آنها بلکه ناشی از برتری نظامی و نرم‌افزاری دشمن بدانیم. بهیچ‌وجه نباید امکان این فرض که آمریکایی‌ها به پشتوانۀ تجیهزات پیشرفته نظامی و نرم‌افزاری خود زمینه را برای بروز یک چنین اشتباهی فراهم ساخته‌اند از نظر دور بداریم. در این حالت در واقع این دشمن بوده که بجای واکنش بنحو دیگری، ترجیح داده با یک ترفند نظامی فوق پیشرفته، با مشتبه‌سازی مشخصات یک هواپیمای مسافربری با یک موشک کروز در رادارهای سپاه آنها را به انهدام هواپیما متقاعد ساخته و بعد یک چنین شرایط سخت و ناگواری را در سطح جهان برای سپاه رقم بزند. فراموش نکرده‌ایم در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد در گرماگرم منازعات هسته‌ای چگونه موساد و سی.آی.ا با یک برنامۀ عملیاتی بسیار پیچیده توانستند سانتریفیوژهای تأسیسات اتمی ما را از کار بیندازند. در هر حال اوضاع الزاما آنگونه که ما می‌دانیم و یا می‌خواهیم پیش نمی‌رود.

@Hossein_Shiran
https://t.me/orientalsociology